W prawie rodzinnym nadrzędną wartością, którą należy się kierować w odniesieniu do wszelkich podejmowanych rozstrzygnięć dotyczących dzieci jest dobro dziecka. I choć powszechnie często można usłyszeć, że wszystko należy robić w zgodzie z dobrem dziecka, to czym właściwie owo dobro dziecka jest?
Pojęcie dobra dziecka nie zostało wprost zdefiniowane. Można śmiało stwierdzić, że pod to pojęcie można podciągnąć wszystko. Powinno być ono szeroko rozumiane oraz oceniane każdorazowo w okolicznościach konkretnej sytuacji dziecka.
Dobrem dziecka należy kierować się we wszystkich sprawach, w których będą podejmowane rozstrzygnięcia dotyczące małoletnich np. w sprawie o rozwód, gdy małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci, w sprawie dotyczącej władzy rodzicielskiej czy uregulowania kontaktów z dzieckiem.
Próbę zdefiniowania dobra dziecka podjął niejednokrotnie Sąd Najwyższy i tak w postanowieniu z dnia 11 lutego 1997 roku wydanego w sprawie o sygnaturze akt II CKN 90/96 stwierdził: „Pojęcie dobra dziecka jest złożone. Z jednej strony obejmuje całą sferę najważniejszych jego spraw osobistych, przykładowo takich jak rozwój fizyczny i duchowy, odpowiednie kształcenie i wychowanie oraz przygotowanie do dorosłego życia. Z drugiej strony ma ono wyraźny wymiar materialny. Polega on na konieczności zapewnienia dziecku środków do życia i realizacji celów o charakterze osobistym, a w wypadku gdy ma ono swój majątek, także na dbałości o jego interes majątkowy.”
Również Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24 listopada 2016 roku wydanym w sprawie II Ca 1/16: „Nie ma definicji ustawowej zwrotu “dobro dziecka”. Wypełnienie jego znaczenia powinno być dokonywane w konkretnych okolicznościach faktycznych zwłaszcza, jeżeli wskazują na zaistnienie sytuacji, w jakiej znalazło się dziecko, wymagającej ingerencji ze strony innych podmiotów, w tym także sądu. Wyszczególnić należy uprawnienie do ochrony życia i zdrowia oraz wszelkich działań ze strony innych, które powinny zapewnić warunki do spokoju, prawidłowego, niezakłóconego rozwoju, poszanowania godności i udziału w procesie decydowania o jego sytuacji oraz zaznaczyć, że jest to zbiór niewyczerpany.”
Jak widać nie da się abstrakcyjnie skonkretyzować pojęcia dobra dziecka. W doktrynie i orzecznictwie można znaleźć jedynie wyznaczniki, którymi należy się kierować stosując tę zasadę.
Dobro dziecka jest niewątpliwie wartością priorytetową i nadrzędną, którą przepisy prawa chronią i stawiają ponad interesem rodziców.
Pamiętaj, że dla każdego dziecka dobrem może być zupełnie inna wartość.
